شیخ صدر الدین ابو المجامع ابراهیم ابن سعدالدین محمد جوینی :

 ابراهیم بن محمد المؤید... پیشواى بزرگ، راوى حدیث و استاد استادان، صدر الدین ابوالمجامع خراسانى الأصل و اهل جوین و صوفى است. در سال 644 هـ به دنیا آمد و در خراسان، بغداد، شام و حجاز روایت شنید و به آن اهمیت زیادى مى‌داد، غازان پادشاه تاتار به دست او مسلمان شد و در سال 722 هـ از دنیا رفت. او در سال 695 هـ این روایت را براى من خواند که ابوهریره از رسول خدا (ص) نقل کرده که آن حضرت فرمود: خطاها و لغزش‌هاى بین دو عمره بخشیده مى‌شود و حج قبول شده پاداشى جز بهشت ندارد.

صدر الدین جوینى از ابن موفق و گروهى از مردم شام،‌ عراق و حجاز حدیث شنید و عنایت ویژه‌اى به کسب و نوشتن آن داشت،‌ وى صورتى نمکین و قرائتى زیبا داشت، متدین و بزرگوار بود، و قازان به دست او مسلمان شد.

در مجمل فصیحی وفات او را در سنه 722 هجری ذکر نموده و محل دفن او را در بحر آباد نوشته وی را در علم حدیث وحید عصر دانسته و گفته است که او را اساتید عالیه بود و متجاوز از هزار نفر از مشایخ روایت احادیث را درک کرده است .

د روضات المجنات نیز بسیار از او تجلیل کرده و نام بعضی از تالیفات او را ذکر نموده است .

يكى از دليل‌هاى شيعيان براى اثبات مصيبت‌هاى وارده بر حضرت زهرا سلام الله عليها و شهادت آن بانوى گرامي، روايتى است كه، صدر الدين، ابوالمجامع جوينى در كتاب معتبر فرائد السمطين آورده است.

منابع: تاریخ سبزوار (سید علی نقی امین)، ویکی پدیا، فرهنگ لغت دهخدا ، ویکی‌گفتاورد

استفاده از این مطالب با ذکر منبع مجاز می باشد